Το Mafia: The Old Country, η τέταρτη κύρια προσθήκη στη σειρά της 2K και της Hangar 13, δείχνει από την αρχή ότι δεν προσπαθεί να γίνει ένα ακόμα ατελείωτο έπος ανοιχτού κόσμου. Αντίθετα, επιλέγει τον δρόμο της «συμπυκνωμένης εμπειρίας» – ένα παιχνίδι με υψηλή παραγωγή, κινηματογραφική ατμόσφαιρα και μια αφήγηση που ξέρει πότε να αρχίσει και, κυρίως, πότε να τελειώσει.
Σικελία σαν σκηνικό θεάτρου
Το ταξίδι μάς μεταφέρει στη Σικελία των αρχών του 1900. Η τοποθεσία είναι μαγευτική, με πανέμορφα χωριά, μεσογειακά τοπία και το ηφαίστειο στον ορίζοντα να υπενθυμίζει την απειλή που καραδοκεί πάντα. Δεν πρόκειται για έναν πραγματικό ανοιχτό κόσμο δεν υπάρχουν περιπολίες αστυνομικών, side activities ή ατέλειωτα collectibles. Ο κόσμος του παιχνιδιού μοιάζει περισσότερο με προσεγμένο κινηματογραφικό σκηνικό, μια «τέλεια χολιγουντιανή μακέτα» που υπάρχει για να στηρίξει την ιστορία.
Μπορείς να χαθείς οδηγώντας στα χωριά και τους χωματόδρομους, όμως το παιχνίδι σε κρατάει συγκεντρωμένο στον πυρήνα του, το σενάριο και τους χαρακτήρες που το υπηρετούν.
Μάχη με στιλ, όχι με μπουνιές
Το combat system είναι λιτό αλλά λειτουργικό. Δεν θα ρίξετε μπουνιές, αλλά θα χρησιμοποιήσετε μαχαίρια, πιστόλια και όπλα μεγαλύτερου διαμετρήματος, ενώ το stealth δίνει μια εναλλακτική πιο αθόρυβη προσέγγιση. Οι αναμετρήσεις συχνά κορυφώνονται με θεαματικά ένας-εναντίον-ενός μαχαιρώματα, ενισχύοντας το κινηματογραφικό ύφος.
Παρά την απλότητά του, το σύστημα κερδίζει πόντους από το αίσθημα «βάρους» στα όπλα. Οι καραμπίνες χτυπούν με δύναμη, το feedback είναι καθαρό και κάθε κατά μέτωπο σύγκρουση αποκτά ένταση που σε κρατά σε εγρήγορση.
Η αφήγηση κλέβει την παράσταση
Εκεί που το Mafia: The Old Country πραγματικά λάμπει είναι η ιστορία. Ο πρωταγωνιστής Enzo Favara ξεκινά ως ένας νέος που βρίσκει σωτηρία μέσα στην οικογένεια της Μαφίας, μόνο για να ανακαλύψει ότι αυτή η ζωή είναι ταυτόχρονα προνόμιο και φυλακή. Στην αρχή, η αφήγηση μοιάζει να πατά πάνω σε γνωστά κλισέ του είδους, όμως προοδευτικά οι χαρακτήρες αποκτούν βάθος και η πλοκή αποφεύγει την πλήρη ανακύκλωση.
Οι ερμηνείες ξεχωρίζουν, με τον Riccardo Frascari να δίνει έναν Enzo που μεταμορφώνεται πειστικά. Οι διάλογοι, οι μικρές εκφράσεις, ακόμη και η ανάπτυξη μιας ερωτικής σχέσης σε «κλεφτές» στιγμές, προσδίδουν ζωντάνια και συναισθηματική βαρύτητα που υπερβαίνει το πατροπαράδοτο ύφος των mafia ιστοριών.
Παραδοσιακό gameplay, σύγχρονη παρουσίαση
Ως καθαρό gameplay, το Mafia: The Old Country δεν πρωτοτυπεί. Οι αποστολές ακολουθούν γνώριμο ρυθμό: σύντομες σκηνές στη βάση, ένα οδικό ταξίδι με διάλογο μέσα στο αυτοκίνητο, stealth που συχνά καταλήγει σε gunfight και μία κορύφωση τύπου boss στο τέλος. Η επανάληψη των μοτίβων είναι ορατή, ενώ το stealth άλλοτε συγχωρεί και άλλοτε τιμωρεί απρόβλεπτα, με εχθρούς που πότε αδιαφορούν και πότε σε «βρίσκουν» από απίθανες αποστάσεις.
Παρά τις αδυναμίες, μικρές σχεδιαστικές λεπτομέρειες υποστηρίζουν την εμπειρία: η οδήγηση είναι αναπάντεχα απολαυστική με παλιά οχήματα και μια προαιρετική simulation ρύθμιση, ενώ τα βαρύτερα όπλα προσφέρουν ικανοποιητικό feedback. Εντέλει, οι μηχανισμοί λειτουργούν ως όχημα για την ιστορία και υπηρετούν τον στόχο της: να παραδώσουν μια συμπυκνωμένη, στιβαρή αφήγηση.
Το Mafia: The Old Country δεν είναι το πιο πρωτότυπο παιχνίδι που θα παίξεις φέτος. Ούτε προσπαθεί να κλέψει ώρες από τη ζωή σου με αμέτρητο περιεχόμενο. Είναι, όμως, μια καλογραμμένη, συγκινητική και σύντομη ιστορία που ξέρει τι θέλει να πει και πώς να το πει.
