Το WWE 2K25 έφτασε και η Visual Concepts συνεχίζει να χτίζει πάνω στη νέα κατεύθυνση της σειρά. Διαθέσιμο στο Steam, PS5 και Xbox Series X|S, το παιχνίδι ήρθε με μεγάλες προσδοκίες, ειδικά με το WWE να ζει μια πολύ καλή φάση χάρη σε κινήσεις όπως η μεταφορά του Raw στο Netflix και το heel turn του John Cena στο Royal Rumble. Το αποτέλεσμα είναι ένα παιχνίδι που βελτιώνει το gameplay, εισάγει φρέσκες ιδέες όπως τα intergender matches, αλλά βάζει ίσως πρώτη φορά πίεση για μικροσυναλλαγές. Είναι το καλύτερο της σειράς μέχρι τώρα; Πλησιάζει, αλλά παραμένει μερικά βήματα μακριά από το να πιάσει το απόλυτο επίπεδο. Ας το αναλύσουμε βήμα-βήμα.
Gameplay που λάμπει και modes γεμάτα πάλη
Η καρδιά του WWE 2K25 είναι το gameplay στο ring, και εδώ η Visual Concepts δείχνει ότι έχει ακούσει τους φανς. Η επιστροφή του Chain Wrestling είναι μια αξιόλογη προσθήκη – σου δίνει τη δυνατότητα να ελέγχεις τις τεχνικές αναμετρήσεις με ένα mini-game που θυμίζει τον Daniel Bryan να κλειδώνει τον αντίπαλο σε submission ή τον Kurt Angle να χτίζει αργά τη μάχη. Δεν είναι άψογο: το mini-game μπορεί να αποσπάσει την προσοχή από τη ροή του ματς, ειδικά αν δεν είσαι εξοικειωμένος με το timing του analog stick, ενώ η αφαίρεση του blocking από το σύστημα μάχης μειώνει τις αμυντικές επιλογές και κάνει τις μάχες λιγότερο δυναμικές σε ορισμένες περιπτώσεις. Παρόλα αυτά, προσθέτει στρατηγική διάσταση που οι βετεράνοι θα εκτιμήσουν.
Τα intergender matches είναι το μεγάλο βήμα μπροστά. Μετά από χρόνια αιτημάτων, μπορείς επιτέλους να βάλεις την Nia Jax να συντρίψει τον Jacob Fatu ή την Rhea Ripley να κερδίσει τον Dominik Mysterio με ένα Riptide. Το WWE δεν έχει υιοθετήσει τέτοια ματς στην τηλεόραση λόγω πολιτικής, αλλά εδώ λειτουργούν καλά – οι μηχανισμοί είναι ισορροπημένοι,τα animations προσαρμοσμένα, και η αίσθηση παραμένει ρεαλιστική χωρίς να γίνεται καρτουνίστικη. Είναι μια ελευθερία που δίνει βάθος στο roster και ανοίγει νέες δυνατότητες για custom ματς.
Το Bloodline Showcase είναι το highlight της single-player εμπειρίας. Με τον Paul Heyman να αφηγείται με την χαρακτηριστική του φωνή, το mode σε βάζει να παίξεις ιστορικά ματς της οικογένειας Anoa’i – από τον Yokozuna να ρίχνει τον Hulk Hogan στο SummerSlam ’93 μέχρι τον Roman Reigns να κυριαρχεί στην εποχή του Tribal Chief. Τα «what if» σενάρια, όπως οι Wild Samoans εναντίον των Dudley Boyz ή ο Rikishi να νικά τον Stone Cold στο Attitude Era, προσθέτουν δημιουργικότητα. Σε σχέση με το 2K24, οι στόχοι είναι πιο χαλαροί, οι live-action σκηνές δώσανε τη θέση τους σε in-game γραφικά υψηλής ποιότητας, και η παρουσίαση είναι κορυφαία – οι μώλωπες φαίνονται, το αίμα στάζει, και οι είσοδοι δίνουν αίσθηση pay-per-view. Ωστόσο, η επανάληψη στα multi-man ματς κουράζει γρήγορα, και η απουσία βαθύτερης αφηγηματικής εξέλιξης το αφήνει να λειτουργεί περισσότερο σαν fan service παρά σαν standalone ιστορία.
Αντίθετα, το The Island – το νέο online hub – είναι μια χαμένη ευκαιρία. Εμπνευσμένο από το The City της σειράς NBA 2K, σου δίνει έναν ανοιχτό κόσμο όπου φτιάχνεις έναν superstar, εξερευνάς θεματικές περιοχές (από το πειρατικό εστιατόριο της Kairi Sane μέχρι το συνεργείο των Damage CTRL), και κερδίζεις την έγκριση του Roman Reigns μέσω quests. Η ιδέα είναι φιλόδοξη, αλλά η εκτέλεση απογοητεύει: ο ρυθμός είναι αργός, οι αλληλεπιδράσεις περιορισμένες, και η πίεση για Virtual Currency (VC) χτυπάει κόκκινο. Ένα ζευγάρι Nike παπούτσια κοστίζει 18.000 VC – μπορείς να grindάρεις για να τα πάρεις, αλλά η διαδικασία είναι εξαντλητική, και η σκιά των microtransactions βαραίνει την εμπειρία. Η 2K ξέρει πώς να το εξελίξει, και το mode έχει δυνατότητες για το μέλλον, αλλά τώρα μοιάζει μισοτελειωμένο.
Το MyFaction παραμένει ο αδύναμος κρίκος. Η αντικατάσταση του Proving Grounds με το World Tour προσθέτει νέα τουρνουά, αλλά η δομή του mode συνεχίζει να μοιάζει με cash grab – οι κάρτες, τα paywalls και η έλλειψη ουσιαστικής εξέλιξης το κρατάνε στάσιμο. Από την άλλη, το MyRise λάμπει φέτος με μια ιστορία για την εισβολή του NXT στο main roster, γεμάτη επιλογές, cutscenes και ανατροπές που δίνουν βάθος στον χαρακτήρα σου. Το MyGM, με online υποστήριξη για 4 παίκτες, παραμένει εθιστικό, με καλύτερη διαχείριση budget και περισσότερες δυνατότητες booking – αν και η AI των αντιπάλων χρειάζεται ακόμα δουλειά.
Τεχνική πρόοδος με εμπόδια
Από πλευράς γραφικών, το WWE 2K25 κάνει βήματα μπροστά, αλλά όχι ομοιόμορφα. Οι μώλωπες, ο ιδρώτας και οι φθορές στα ρούχα δείχνουν πιο αληθινοί από ποτέ – ο Jacob Fatu στην είσοδό του μοιάζει έτοιμος να σπάσει το ring. Το roster, με πάνω από 300 superstars (από τον Andre the Giant και τον Hulk Hogan μέχρι τον CM Punk και την Bron Breakker), είναι το μεγαλύτερο της σειράς, με τους Legends να έχουν ιδιαίτερη φροντίδα στα μοντέλα τους. Όμως, η ποιότητα πέφτει σε λιγότερο γνωστούς παλαιστές – η Bayley, για παράδειγμα, μοιάζει να χρειάζεται ανανέωση, ενώ η Bianca Belair χάνει λεπτομέρειες στα κοντινά πλάνα.
Η τεχνική πλευρά έχει και άλλα highs και lows. Οι Giant archetypes δίνουν βάθος στους μεγαλόσωμους παλαιστές με επιπλέον «armor» που αντέχει χτυπήματα, κάτι που κάνει ματς όπως o Braun Strowman vs. Omos πιο εντυπωσιακά. Οι νέοι τύποι ματς – Bloodline Rules με όπλα και Underground με σκληροπυρηνικό στυλ – προσθέτουν ποικιλία, ενώ η creation suite παραμένει από τις καλύτερες στη βιομηχανία, επιτρέποντάς σου να φτιάξεις τα πάντα, από custom belts μέχρι Titantron videos με δική σου μουσική. Όμως, το targeting στα multi-man matches (όπως τα Fatal 4-Way) εξακολουθεί να είναι προβληματικό, με την κάμερα να χάνει συχνά τον στόχο, και τα glitches στις animations – π.χ. παλαιστές που «κολλάνε» σε σχοινιά ή σκάλες – δεν έχουν εξαλειφθεί πλήρως.
Το ηχητικό κομμάτι είναι διπρόσωπο. Οι είσοδοι, με τα πλήθη να ουρλιάζουν και τα themes να αντηχούν, δίνουν αίσθηση pay-per-view, αλλά τα σχόλια από τους Corey Graves και Michael Cole επαναλαμβάνονται υπερβολικά – μετά από 10 ματς, ακούς τα ίδια ξανά και ξανά. Η προσθήκη του Paul Heyman ως ξεχωριστού commentator στο Showcase είναι πάντως ευπρόσδεκτη.
To WWE 2K25 είναι ένα πολύ καλό wrestling game – πιθανότατα το πιο ολοκληρωμένο της σειράς από άποψη περιεχομένου και επιλογών. Το gameplay είναι στιβαρό, με το Chain Wrestling και τα intergender matches να δίνουν φρέσκια πνοή, ενώ το Bloodline Showcase είναι μια δυνατή επιστροφή στη νοσταλγία που οι φαν της WWE λατρεύουν. Το MyRise και το MyGM κρατάνε το ενδιαφέρον για ώρες, και η creation suite είναι όνειρο για όσους θέλουν να φτιάξουν τον δικό τους wrestling κόσμο. Όμως, τα The Island και MyFaction βαραίνουν την εμπειρία με την εμμονή τους στα microtransactions, η τεχνική πλευρά έχει ακόμα κενά, και υπάρχει η αίσθηση ότι το παιχνίδι πατάει σε γνώριμα μονοπάτια χωρίς να ρισκάρει πολύ.
