Από το Driv3r, τη συνέχεια μιας σειράς που είχε πουλήσει εκατομμύρια αντίτυπαμόνο στο PS1, υπήρχαν πολλές απαιτήσεις και πολύ μεγαλύτερες ήταν οι υποσχέσεις προς τους παίχτες.
Atari και Reflections Interactive, οι δύο εταιρίες πίσω από την δημιουργία του δηλαδή, υπόσχονταν μεγαλύτερο κόσμο, περισσότερα οχήματα και πιο ρεαλιστική ζημιά σε σχέση με αυτά που είχε δει το κοινό από το Grand Theft Auto III Vice City.
Για να δείξουν μάλιστα το που θέλουν να φτάσουν με το Driv3r κυκλοφόρησαν ένα άλλο παιχνίδι, με την ονομασία Stuntman, το οποίο ήταν ουσιαστικά ένα tech demo / teaser για τη μηχανή του Driv3r.
Μετά από 4 χρόνια ανάπτυξης, το κόστος ανάπτυξης του παιχνιδιού είχε φτάσει σε δυσθεώρητα επίπεδα, αφού θα έπρεπε να πουλήσει 4 εκατομμύρια αντίγραφα μόνο και μόνο για να το καλύψει. Απελπισμένη να αποκαταστήσει την επένδυσή της, καθώς και να ανταγωνιστεί το επερχόμενο Grand Theft Auto: San Andreas, η Atari αποφάσισε ότι το καλύτερο που θα έπρεπε να κάνει είναι να κυκλοφορήσει το παιχνίδι χωρίς να έχει τελειώσει η ανάπτυξη του(!), μια τακτική που είχε δοκιμάσει επιτυχημένα προηγούμενως με το Enter the Matrix, το οποίο είχε κυκλοφορήσει για να συνοδεύσει την ταινία The Matrix Reloaded.
Όμως, σε σύγκριση με το Enter the Matrix, το Driv3r ήταν σε πολύ πιο ατελή κατάσταση και δεν είχε ένα δημοφιλές κινηματογραφικό franchise για να το βοηθήσει στις πωλήσεις και έτσι, 2 μήνες πριν την κυκλοφορία του, η Atari έδωσε στην Future Publishing αποκλειστικά review copies για τα δύο περιοδικά της, το Xbox World και το PSM2, με αντάλλαγμα το παιχνίδι να βαθμολογηθεί με 9/10!
Με την κυκλοφορία του Driv3r τα υπόλοιπα ΜΜΕ έδωσαν ακριβέστερες βαθμολογίες για το παιχνίδι, με το Gamespot να το βαθμολογεί με 5/10 και το Eurogamer με 3/10 χαρακτηρίζοντας το ως την “μεγαλύτερη gaming απογοήτευση όλων των εποχών”! Δεν πήρε πολύ καιρό για να ξεσπάσουν μεγάλες αντιδράσεις από τους παίχτες αλλά και τους αναγνώστες των δύο περιοδικών, που γέμισαν τα forums τους με threads διαμαρτυρίας.
Η αντίδραση της Future δεν βοήθησε, αφού διέγραφαν αυτά τα threads ενώ και mods που έπαιρναν το μέρος των χρηστών απολύονταν!
Παράλληλα και η Atari αντιμετώπιζε κατηγορίες από θυμωμένους αγοραστές και έτσι προσέλαβε μια ομάδα PR / QA με την ονομασία Babel Media, για να δημοσιεύσει ψεύτικες κριτικές σε πολλές ιστοσελίδες, καθώς και να κάνει λογαριασμούς στα forums της Future για την υπεράσπιση του παιχνιδιού.
Με την ανακάλυψη από έναν mod δύο χρηστών ότι πρόκειται για υπαλλήλους της Babel, αυτοί παραδέχθηκαν ότι εργάζονταν για την εταιρία αλλά αρνήθηκαν ότι πληρώθηκαν από τον Atari για να υπερασπιστούν το παιχνίδι. Η απάντηση της Future αυτή τη φορά ήταν να διαγράψει οποιοδήποτε θέμα για το Driv3rgate, όχι μόνο λέγοντας ότι θα μπορούσε να θεωρηθεί “δυσφήμηση” αλλά να φτάσει μέχρι και να αλλάζει συνεχώς το θέμα του Driv3r στη Wikipedia.
Τελικά, ενώ Future και Atari κατάφεραν να περιορίσουν την έκταση του σκανδάλου που ονομάστηκε Driv3rgate, ήταν μια άκαρπη προσπάθεια για την εμπορική διάσταση του παιχνιδιού. Παρά την αρχική διαφημιστική εκστρατεία χάρη στα επί πληρωμή reviews, το Driv3r πούλησε μόνο 750.000 αντίτυπα παγκοσμίως και έγινε μια τεράστια οικονομική ζημία που δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει η Atari.
Η Atari θα πουλήσει τελικά τόσο τη Reflections όσο και το franchise του Driver στην Ubisoft το 2006 (ενώ παραδέχτηκε ότι το Driv3r κυκλοφόρησε ημιτελές) καταθέτοντας και αίτηση πτώχευσης το 2013.
