Είναι λίγα τα παιχνίδια που έχουν φέρει επανάσταση στη κατηγορία τους και έχουν θέσει τα standards στη κατηγορία αυτή. Ακόμα λιγότερα είναι τα παιχνίδια που ταυτόχρονα με τα παραπάνω δημιουργούν και συναισθήματα νοσταλγίας. Ένα από αυτά, είναι αναμφισβήτητα το νέο DOOM. Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια είναι πάλι στη μόδα η επαναφορά παλιότερων τίτλων που άφησαν ιστορία στη gaming σκηνή, μετά από χρόνια απουσίας τους.
Το DOOM αποτελεί reboot της ομώνυμης σειράς, αναπτύχθηκε από την ID Software, ενώ publisher είναι η Bethesda. Για πρώτη φορά η σειρά DOOM εκτός από την PC έκδοση (στην οποία βασίζεται το review μας), κυκλοφορεί και στις κονσόλες Playstation 4 και XBOX One. Αν και ομολογουμένως είχαμε αγχωθεί στην αρχή με την ανακοίνωση ενός multi-platform τίτλου, που ίσως θα σήμαινε ένα αρκετά αργό gameplay, προς μεγάλη μας ανακούφιση το DOOM μας έδωσε ότι του ζητήσαμε και ίσως, κάτι περισσότερο.
Η ανθρώπινη απληστία οδηγεί στην καταστροφή
Χωρίς διάθεση για spoilάρισμα, απλά θα αναφερθούμε στο setting που διαδραματίζονται τα γεγονότα του παιχνιδιού. Βρισκόμαστε στον Άρη, σε ένα εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας όπου κάτι πάει πολύ στραβά εξαιτίας της ανθρώπινης απληστίας. Οι πύλες της κολάσεως ανοίγουν και εμείς καλούμαστε για άλλη μία φορά να βγάλουμε το φίδι από τη τρύπα, έχοντας στο χειρισμό μας το κλασσικό βουβό πρωταγώνιστη DOOM guy.
Σε γενικές γραμμές, η ιστορία είναι σαν το story σε μία πορνό ταινία, απλά υπάρχει γιατί όλοι απλά περιμένουν να υπάρχει, δίνοντας στο πρωταγωνιστή μας μια αφορμή να καθαρίσει ό,τι κινείται και σταθεί εμπόδιο στην αποστολή του, με άκρως γραφικά βίαιους τρόπους! Μέτριο voice acting, σποραδικά cutscenes και μέτρια αφήγηση συμπληρώνουν το κατά τα άλλα βαρετό storyline. Άλλωστε ποιός χρειάζεται πλοκή όταν παίζει ένα DOOM παιχνίδι.
Αφόρητα γρήγορο gameplay
To gameplay του παιχνιδιού είναι όπως ήταν αναμενόμενο, γρήγορο, ακατάπαυστο, χωρίς να κωλυσιεργεί καθόλου με φανφάρες, διθυραμβικές εισαγωγές και εκνευριστικά tutorials. Από τη πρώτη στιγμή σου δίνει ένα όπλο στα χέρια και σε πετάει στο λάκκο με τα φίδια για να αντιμετωπίσεις τους δαίμονες της κολάσεως. Μην περιμένετε stealth gameplay όπως για παράδειγμα στο Wolfenstein. Τις εντυπώσεις κλέβει η ξέφρενη και γρήγορη, χαοτική ανταλλαγή πυρών και η συνεχής αέναη κίνηση, καθώς και τα glory kills. Τα glory kills είναι ουσιαστικά αιμοβόρα κοντινά melee fatalities τα οποία μπορείς να πραγματοποιήσεις σε εχθρούς όταν βρίσκονται στα πρόθυρα του θανάτου. Διαρκούν ελάχιστα ώστε να μην διακόπτουν τη ροή της μάχης, ενώ σαν bonus σου δίνουν μικρά health regeneration. Το παιχνίδι ουσιαστικά αποτελεί μία σπλατεριά με arcade ύφος χωρίς να θυμίζει τα παλιά horror σημεία του DOOM. Ο παίκτης έχει στη διάθεσή του μία μεγάλη γκάμα όπλων (Pistol, Shotgun, Super Shotgun, Heavy Assault Rifle, Chaingun, Plasma Rifle, Gauss Cannon, Rocket Launcher) ενώ δεν λείπει και το BFG-9000 (με περιορισμένα πυρομαχικά) καθώς και το τελειότερο όπλο του DOOM που δεν είναι άλλο από το Chainsaw. Όλα τα όπλα παίρνουν αναβαθμίσεις, ενώ έχουν την αναμενόμενη δύναμη και feedback. Το Chainsaw είναι ένα one-hit kill όπλο, με απίστευτα αιμοσταγή close kills, ενώ το μόνο του μειονέκτημα είναι ότι για να το χρησιμοποιήσεις χρειάζεται καύσιμο, κάτι το οποίο περιορίζει αρκετά τη χρήση του στο παιχνίδι, ενώ ο άτυχος δαίμονας που θα βρεθεί στο διάβα του κάνει spawn πυρομαχικά όταν πεθάνει για τα υπόλοιπα όπλα σας.
Οι εχθροί που θα συναντήσετε είναι οι παλιοί γνώριμοι από τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς, αλλά πλέον με μεγαλύτερη ανάλυση, ενώ τα boss fights αν και με κλιμακωτό βαθμό δυσκολίας θα λέγαμε πως είναι λίγα. Ορισμένους μπορεί να τους κουράσει η μονοτονία των αποστολών, καθώς τα objectives περιορίζονται στο καθάρισμα δωματίων από συνεχόμενες ορδές δαιμόνων, ενώ η ποικιλία των εχθρών από ένα σημείο και μετά παραμένει σταθερή. Τα περισσότερα δωμάτια θυμίζουν ανοιχτές αρένες, ενώ τα σκοτεινά κλειστοφοβικά και τρομακτικά περιβάλλοντα του DOOM 3 αποτελούν παρελθόν, το οποίο αφαιρεί από το παιχνίδι το horror ύφος του. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού θα βρεθείτε στη βάση της Union Aerospace Corporation στο κόκκινο πλανήτη, αλλά ταυτόχρονα θα μεταφερθείτε και στη κόλαση με το ανάλογο εικαστικό. Αν και αρχικά οι πίστες έχουν μια γραμμική μορφή, αργότερα ανοίγουν και δημιουργούν μικρούς λαβυρίνθους όπου έχετε τη δυνατότητα να εξερευνήσετε για διάσπαρτα collectables ενώ μπορείτε να βρείτε και κάποια μυστικά δωμάτια όπου θα ξεκλειδώσετε 13 πίστες από το original DOOM.
Γραφικά – Ήχος
Στο κομμάτι της μουσικής το DOOM πραγματικά δίνει ρέστα χάρη στο ταλαντούχο Mick Gordon που έχει επίσης επιμεληθεί μουσικά και τα τελευταία Wolfenstein. Η μουσική είναι ένα συνοθύλευμα industrial, metal και ηλεκτρονικών ήχων, οι οποίοι δένουν αριστουργηματικά με την δράση που εξελίσεται στην οθόνη ανεβάζοντας την αδρεναλίνη σου στα ύψη, ενώ με τη παύση της σου επιτρέπει να πάρεις μια στιγμή ανάσας μέχρι την επίθεση του επόμενου κύματος δαιμόνων.
Οπτικά το DOOM είναι πανέμορφο με ωραίες λεπτομέρειες, υψηλής ανάλυσης textures και πλούσια πολύγωνα. Τα γραφικά έχουν πολύ όμορφα textures και φωτισμούς, ενώ το παιχνίδι, τουλάχιστον στο PC, έπαιξε απροβλημάτιστα χωρίς κρασαρίσματα, ενώ από την άλλη δεν έλειψαν σε 2-3 σημεία μια πτώση στο framerate. Σε γενικές γραμμές η έκδοση για PC δεν φέρνει κάτι καινούργιο στο τομέα των γραφικών, χωρίς αυτό να υποβαθμίζει τη συνολική εικόνα και να απογοητεύει.
Αξίζει να το αγοράσω;
Θα μπορούσε κανείς να γκρινιάξει για την έλλειψη ιστορίας στο παιχνίδι, για την μικρή ποικιλία των εχθρών και την όντως σχετικά μικρή διάρκεια του παιχνιδιού, ενώ αναμφίβολα σίγουρα θα θέλαμε περισσότερα bosses. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε σε ποιους απευθύνεται το συγκεκριμένο παιχνίδι.
Όσοι θέλουν ένα game με καθαρή non-stop δράση, αιματηρά kills και δαίμονες, σίγουρα η σειρά DOOM δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη. Ξυπνάει νοσταλγίες, εντυπωσιάζει σε πολλά σημεία, ενώ δεν απογοητεύει ακόμα και στα σημεία που υστερεί.
Το νέο DOOM μπορεί να σταθεί επάξια δίπλα στα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς και μπορεί να περηφανεύεται ότι είναι άξιος συνεχιστής του ονόματος του.
