Φέτος η σειρά Need for Speed συμπληρώνει 23 χρόνια ζωής. Ήταν το 1994 όταν έκανε το ντεμπούτο της και χρειάστηκε περίπου 6 χρόνια για να καθιερωθεί ως μια από τις καλύτερες σειρές παιχνιδιών με θέμα τα αυτοκίνητα.
Η επιτυχία του Need for Speed, θα μπορούσε να πει κανείς ότι ευνοήθηκε από τις ταινίες Fast & Furious, που τράβηξαν το ενδιαφέρον και δημιούργησαν μια “ανάγκη”: μια εμπειρία που συνδυάζει την δράση με τα γρήγορα αυτοκίνητα.
Ποιος μπορεί άλλωστε να ξεχάσει την απόλαυση που πρόσφεραν τίτλοι όπως τα Underground, Underground 2, Most Wanted, Hot Pursuit ακόμη και το Rivals του 2013;
Η EA Black Box και η Criterion Games
Για τους μυημένους της σειράς, οι παραπάνω τίτλοι έχουν ένα χαρακτηριστικό που δεν έχουν οι υπόλοιποι τίτλοι: την ανάπτυξή τους ανέλαβε είτε η EA Black Box είτε η Criterion Games.
Τα δύο αυτά studio παρέδωσαν τα καλύτερα Need for Speed. Η EA Black Box ήταν εκείνη που καθιέρωσε τη σειρά, και η Criterion ήταν το studio που την απογείωσε. Αυτό δεν σημαίνει προφανώς ότι δεν είχαν γίνει λάθη και αστοχίες. Όμως σε καμιά περίπτωση, δεν υπήρχε και αυτή η μετριότητα που χαρακτηρίζει τους τελευταίους τίτλους.
Και τα δύο studios όμως είχαν κοινή μοίρα: η EA Black Box έκλεισε το 2013, ενώ η Criterion Games ουσιαστικά έπαψε να υπάρχει με την προηγούμενη μορφή της την ίδια χρονιά.
Φαίνεται ότι κομβικό σημείο εκείνη την χρονιά, ήταν η αποχώρηση των ιδρυτών της Criterion Games, που πάντως από το 2004 είχε εξαγοραστεί από την EA.
Η ιδιοκτήτρια εταιρία ήταν εκείνη που αποφάσισε το 80% του προσωπικού της Criterion να φύγει από το studio και να μεταφερθεί στη Ghost Games που ανέλαβε πλέον τη σειρά.
Το Need for Speed:Rivals και το reboot
To 2013 κυκλοφόρησε το Need for Speed: Rivals, προιόν συνεργασίας των Criterion και Ghost Games. Ήταν το τελευταίο παιχνίδι που κρατούσε κάτι από την παλιά αίγλη του Need for Speed, όντας ένα αρκετά αξιόλογος τίτλος, που συνόδευσε την κυκλοφορία της νέας (για τότε) γενιάς κονσολών.
Από εκεί και έπειτα η Ghost Games ανέλαβε πλήρως το franchise και αποφάσισε να τα κάνει όλα από την αρχή, με το Need for Speed που κυκλοφόρησε το 2015. Οι αντιδράσεις που προκάλεσε το “always online” και η γενικότερη μετριότητα του τίτλου, δεν ενθουσίασαν το κοινό, που την ίδια περίοδο έβλεπε μια ταινία Need for Speed, που θύμιζε έστω και λίγο την εμπειρία που είχαν από προηγούμενα παιχνίδια.
Το Need for Speed : Payback
Φτάνοντας στο σήμερα, ο τελευταίος τίτλος Need for Speed είναι το Payback. Η προσωπική μου εμπειρία είναι ότι πρόκειται για ένα παιχνίδι βασισμένο στη νέα λογική της EA πάνω στο microtransactions: μπορείς τα πάντα να τα αποκτήσεις παίζοντας, όμως είναι τόσος ο χρόνος που απαιτείται, που ουσιαστικά αναγκάζεσαι να σκεφτείς την in-game αγορά, ξοδεύοντας επιπλέον λεφτά από αυτά που χρειάστηκες για να αποκτήσεις το παιχνίδι.
Στο Star Wars Battlefront II μπορεί το θέμα να πήρε τεράστιες διαστάσεις, αναγκάζοντας την εταιρία να αφαιρέσει προσωρινά τα microtransactions, όμως στο Need for Speed : Payback αυτό πέρασε στα ψιλά…
Η ζήτηση και η προσφορά
Τι ζητούν οι παίχτες από έναν τίτλο Need for Speed; Υψηλές ταχύτητες, ποικιλία αυτοκινήτων και κυρίως βαθιές επιλογές παραμετροποίησης τους. Επιλογές που προσφέρονται απλά, και δεν συνδέονται με loot boxes, κάρτες ή οτιδήποτε απίθανο έχουν σκεφτεί στη Ghost Games.
In-game currency είχαν και τα προηγούμενα παιχνίδια. Για όσους θυμούνται, στο Underground 2 μπορούσες όχι μόνο να κερδίσεις χρήματα κερδίζοντας αγώνες, αλλά και να χάσεις, αν δεν έπαιρνες τη νίκη!
Αντ’ αυτού στα τελευταία Need for Speed παίρνουμε περισσότερες επιλογές για in-game αγορές, παρά για παραμετροποιήση των αυτοκινήτων μας.
Είμαι σίγουρος ότι η EA έχει τη δυνατότητα επανασχεδιάσει το επιχειρηματικό μοντέλο (εν προκειμένω του Need for Speed) και να βρει τρόπους να οδηγήσει τους παίχτες σε in-game αγορές, προσφέροντας όμως ταυτόχρονα ποιοτικό περιεχόμενο και περισσότερες επιλογές που αφορούν τα αυτοκίνητα. Το θέμα είναι πότε και αν θα το κάνει…
