“Από την Πρωσία με αγάπη” – Η ιστορία των RPGs

από τον Craig Stern*

Τα Computer Rοle Playing παιχνίδια ξεκίνησαν να εμφανίζονται την δεκαετία του ’70, περισσότερο η λιγότερο ταυτόχρονα με την άφιξη και τη διάδοση των παιχνιδιών σε χαρτί -τα οποία είναι οι απόγονοι των ιστορικών wargames. Συνεπώς η κατηγορία CRPG μπορεί να υπάρχει για δεκαετίες, αλλά η ιστορία τους ξεκίνησε στην περίοδο του 1800.

Ο Baron von Reisswitz θεωρείται ο δημιουργός του πρώτου πραγματικού wargame – ένα παιχνίδι που δημιουργήθηκε για να εξομοιώνει μάχες με έναν ορισμένο βαθμό ακρίβειας και όχι ως ένα απλό παράγωγο του σκακιού. Δημιουργημένο στις αρχές της δεκαετίας του 1810, το παιχνίδι ονομαζόταν  Kriegsspiel (σημαίνει War Game στα Γερμανικά). Περιείχε μονάδες οι οποίες χρησιμοποιούνταν πραγματικά από τον στρατό εκείνης της εποχής και ο σκοπός ήταν η εξομοίωση μαχών. Η δημιουργία χαρακτήρων εξομοίωνε πιστά τα αληθινά χαρακτηριστικά των μονάδων που τα πιόνια παρουσίαζαν. Οι ζαριές χρησιμοποιούταν για την εξομοίωση απρόβλεπτων παραγόντων στην μάχη.

Ο γιος του Von Reisswitz δημιούργησε μία ανανεωμένη έκδοση του παιχνιδιού το 1824. Το ανανεωμένο Kriegsspiel έδινε ιδιαίτερη προσοχή στην ακρίβεια, μέχρι που ο αρχηγός του γενικού επιτελείου της Πρωσίας το πρότεινε ως στρατιωτική άσκηση. Στην συνέχεια, ο βασιλιάς της Πρωσίας διέταξε όλα τα μέλη του στρατού να αγοράσουν το παιχνίδι.

Το 1876, o συνταγματάρχης Julius Adrian Friedrich Wilhelm von Verdy du Vernois δημιούργησε την τρίτη έκδοση του Kriegsspiel. O Vernois ήταν δύσπιστος προς την ιδέα ότι οι στρατιωτικές εκβάσεις θα μπορούσαν να προαποφασιστούν με βάση συγκεκριμένων παραγόντων και αντικατέστησε τις ζαριές με την παρέμβαση αντικειμενικών «κριτών» οι οποίοι θα αποφάσιζαν τις εκβάσεις διάφορων συμπλοκών βασισμένοι στην γνώση και την εμπειρία(ναι οι πρώτοι Dungeon Masters ήταν Πρώσοι στρατιώτες από τα 1800.)

Ο Αμερικάνικος στρατός κυκλοφόρησε τα δικά του wargames εκείνη την εποχή, με το Jane’s Fighting Ships να φτάνει από τον Ατλαντικό το 1898. Όπως το Kriegsspiel, το Jane’s Fighting Ships περιείχε τα χαρακτηριστικά μονάδων με φοβερές λεπτομέρειες.

To παιχνίδι ήταν τόσο συναρπαστικό που ακόμη και ο συγγραφέας H.G. Wells το λάτρεψε και δημιούργησε το Little Wars το 1913. Οι κανόνες του Little Wars ήταν πιο απλοί από τα άλλα wargames, αλλά ακολούθησε τις ίδιες γραμμές των άλλων παιχνιδιών εξομοιώνοντας μεγάλου σκέλους μάχες με τα χαρακτηριστικά των διαφορετικών τύπων μονάδων που αποφασίστηκαν σύμφωνα με τους τύπους στρατευμάτων που αντιπροσωπεύει κάθε μονάδα.

Δεν ήταν μέχρι τις αρχές του ’70 που τα wargames ξεκίνησαν να εμβαθύνουν στην ιδέα να χρησιμοποιούνται οι ξεχωριστά άτομα, άντρες και οι γυναίκες σαν μονάδες του στρατού. Τα παιχνίδια που το έκαναν αυτό έγιναν γνωστά ως «man-to-man wargames». Μπορεί να μας φαίνεται προφανές τώρα, αλλά αυτή η εστίαση σε μεμονωμένους άνδρες και γυναίκες ήταν
μια τόσο ριζική απομάκρυνση από την παράδοση του wargaming που δεν θα μπορούσε να αναφερθεί στους κανόνες του Chainmail του Gary Gygax μέχρι το 1971, τρία χρόνια μετά τη πρώτη έκδοση του Chainmail.

Ακόμα και τότε οι man-to-man κανόνες στο Chainmail ήταν μία προσθήκη που υποβαθμίστηκε σε δύο σελίδες από τις συνολικά 44 του βιβλίου. Εκεί, επίσης, η δημιουργία χαρακτήρων διατηρήθηκε ως ένα θέμα που αφορά προκατασκευασμένες μονάδες σε ένα πίνακα.

To διάσημο Dungeons & Dragons που κυκλοφόρησε το 1974, διατήρησε πολλούς από τους κανόνες του Chainmail. H δημιουργία χαρακτήρων αποτελούταν από την ελευθερία του παίκτη να διαλέξει μία από τις τρεις κλάσεις χαρακτήρων.

Τα πράγματα άλλαξαν ριζικά με το Advanced Dungeons & Dragons το 1979. Στην πρώτη έκδοση του παιχνιδιού, η δημιουργία χαρακτήρων απαιτούσε από κάθε παίκτη να πετύχει τρεις φορές με το ζάρι για να καορίσει τα βασικά στατιστικά του χαρακτήρα (Δύναμη, Ευφυΐα, Σοφία, Επιδεξιότητα, Φυσική Κατάσταση και Χάρισμα). Η κλάση του χαρακτήρα δεν επιλεγόταν μέχρι αργότερα.

Αυτό συνολικά αναβάθμισε την μέθοδο της δημιουργίας χαρακτήρα που είχε επικρατήσει μέχρι εκείνο το σημείο.

Τα στατιστικά πλέον δεν αποφασίζονταν από την κλάση:, αντ’ αυτού, οι χαρακτήρες έχουν στατιστικά και μπορούσε να επιλεχθεί μία κλάση βασισμένη σε αυτά. Αυτή η προσέγγιση ήταν η βάση για αρκετά κλασικά Computer RPGs.

Τα RPGs συνέχισαν να απομακρύνονται από τα wargames καθώς η κατηγορία αναπτυσσόταν, και το ίδιο έκαναν και τα συστήματα δημιουργίας χαρακτήρων. Με την αυξημένη εστίαση σε μοναδικούς, ξεχωριστούς χαρακτήρες ήρθε μια αυξημένη εστίαση στις ικανότητες και τους περιορισμούς κάθε μοναδικού χαρακτήρα.Στο αποκορύφωμά τους, αυτές οι σκέψεις θα έρθουν να αντικαταστήσουν πλήρως την έννοια της κλάσης χαρακτήρα.

Έχοντας εκδοθεί το 1986, το GURPS του Steve Jackson αντιπροσώπευε μια νέα γενιά για τα RPG που απαιτεί δεξιότητα από τους παίκτες. Οι χαρακτήρες τoυ GURPS δεν έχουν κλάσεις, αντ’ αυτού υπάρχουν τέσσερα βασικά χαρακτηριστικά και μία τεράστια ποικιλία από ικανότητες, η κάθε μια εκ των οποίων λειτουργεί ανεξάρτητα από τις άλλες.

Με κάποιο τρόπο, αυτό αντιπροσώπευε το ζενίθ της ατομικής προσσέγγισης στην δημιουργία χαρακτήρα. Όλα τα απομεινάρια του παλαιού συστήματος είχαν εξαφανιστεί: στο πρότυπο που βασίζεται στα skills, οι χαρακτήρες έγιναν μοναδικοί, σαν ολοκληρωμένα άτομα σε αντίθεση με τις στρατιωτικές μονάδες που χρησιμοποιούνταν για εξομοιώσεις μαχών.

Αυτή η προσέγγιση έγινε διάσημη μεταξύ των παικτών όχι μόνο του GURPS αλλά και μεταγενέστερων RPGs όπως τα Mage: The Ascension και Vampire: The Masquerade. To GURPS είχε μεγάλη επιρροή στο σύνολο κανόνων S.P.E.C.I.A.L. το οποίο αργότερα χρησιμοποιήθηκε στην Fallout σειρά και οι κανόνες του Vampire: The Masquerade ήταν η βάση για το Vampire: Bloodlines.

*Το παραπάνω είναι απόσπασμα από το βιβλίο “The CRPG Book Project” και δημοσιεύεται μετά από σχετική άδεια των δημιουργών του.