Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η Nintendo κυριαρχούσε στην gaming βιομηχανία με το NES. Παρά το γεγονός ότι και ο διάδοχος του, το Super NES (SNES), ήταν πολύ επιτυχημένος, ο ανταγωνισμός με τη Sega, και η είσοδος της Sony στην αγορά με το Playstation ανάγκασαν την εταιρία, να αναπτύξει έναν διάδοχο για το SNES, διαφορετικά κινδύνευε να μείνει πίσω σε σχέση με τους ανταγωνιστές της.
Επιπλέον, η Nintendo είχε να αντιμετωπίσει την δυσαρέσκεια των third-party developers εξαιτίας των αυστηρών πολιτικών αδειοδότησης της.
Η χαμένη ευκαιρία της Sega
Η Silicon Graphics ήταν μια εταιρία που εξειδικευόταν στην απεικόνιση γραφικών και τους υπερ-υπολογιστές και εκείνη την περίοδο ενδιαφερόταν για επέκταση των δραστηριοτήτων της , με την προσαρμογή της τεχνολογίας της σε καταναλωτικά προϊόντα, ξεκινώντας με την αγορά των video games. Με βάση τον επεξεργαστή της σειράς MIPS R4000 που αφορούσε υπερ-υπολογιστές και workstations, η SGI είχε αναπτύξει μια δυνατή CPU ελάχιστης κατανάλωσης με εκτιμώμενη τιμή τα 40 δολάρια. Η εταιρεία δημιούργησε μια σχεδιαστική πρόταση για κονσόλα παιχνιδιών, και αναζητούσε έναν ήδη καθιερωμένο εταίρο στην εν λόγω αγορά. Η πρώτη της πρόταση ήταν στον Tom Kalinske, τότε Διευθύνων Σύμβουλο της Sega of America. Ο επόμενος υποψήφιος ήταν η Nintendo.
Οι ιστορικές λεπτομέρειες αυτών των διαπραγματεύσεων δεν έγιναν ποτέ γνωστές, με την κάθε πλευρά να δίνει την δική της θεωρία. Ο Tom Kalinske δήλωσε ότι ο ίδιος και ο Joe Miller της Sega of America ήταν “πολύ εντυπωσιασμένοι” με το πρωτότυπο της SGI, καλώντας την ομάδα της Sega να ταξιδέψει από την Ιαπωνία για να συναντηθεί με την αντίστοιχη της SGI. Οι μηχανικοί από την Sega Enterprises ισχυρίστηκαν ότι η αξιολόγηση τους είχε αποκαλύψει πολλά άλυτα ζητήματα υλικού και ελλείψεις. Αυτά στη συνέχεια επιλύθηκαν, αλλά η Sega είχε ήδη αποφασίσει όταν δεν θα χρησιμοποιήσει το μοντέλο της SGI.
Η Nintendo από την πλευρά της υποστήριξε ότι ο λόγος για την τελική επιλογή της SGI ως συνεργάτη οφείλεται στο ότι η Nintendo ήταν ένας πιο ελκυστικός επιχειρηματικός εταίρος από την Sega. Ενώ η Sega απαίτησε αποκλειστικά δικαιώματα για το τσιπ, η Nintendo ήταν διατεθειμένη να παραχωρήσει την τεχνολογία σε μη αποκλειστική βάση.
To Project Reality που έγινε Nintendo 64
Ο James Clark συναντήθηκε με τον CEO της Nintendo, Hiroshi Yamauchi στις αρχές του 1993, εγκαινιάζοντας έτσι το Project Reality, που ήταν και η κωδική ονομασία του Nintendo 64. Στις 23 Αυγούστου 1993, οι δύο εταιρείες ανακοίνωσαν την συμφωνία τους, λέγοντας ότι το απροσδιόριστο ακόμα προϊόν θα “αναπτυχθεί ειδικά για το Nintendo, θα παρουσιαστεί στα arcades το 1994, και θα είναι διαθέσιμο για οικιακή χρήση από τα τέλη του 1995 … με τιμή κάτω από 250 δολάρια.”
Ο σχεδιασμός της κονσόλας αποκαλύφθηκε δημοσίως για πρώτη φορά στα μέσα του 1994. Εικόνες της κονσόλας εμφάνιζαν το Ultra 64 λογότυπο της Nintendo, μια κασέτα ROM, αλλά όχι το χειριστήριο. Αυτό το πρωτότυπο της κονσόλας θα ήταν και η τελική του μορφή. Έχοντας αρχικά αναφέρει τη δυνατότητα αξιοποίησης του ολοένα και πιο δημοφιλούς CD-ROM, εάν επιλύονταν συγκεκριμένα προβλήματα στην απόδοση του μέσου, η εταιρεία τελικά ανακοίνωσε ένα πολύ πιο γρήγορο, σύστημα κασέτας αλλά αρκετά περιορισμένης χωρητικότητας, γεγονός που οδήγησε σε επικριτικά σχόλια από τον gaming τύπο της εποχής. Η διαφήμιση της κονσόλας την ανέφερε ως το πρώτο 64-bit σύστημα video games του κόσμου, ενώ συχνά αναφερόταν ότι η κονσόλα ήταν πιο ισχυρή από τους υπολογιστές που συνέδραμαν στην πρώτη προσγείωση στη Σελήνη!
Το Nintendo 64 παρουσιάστηκε στο κοινό σε playable μορφή στις 24 Νοεμβρίου, 1995, στην 7η ετήσια έκθεση λογισμικού Shoshinkai στην Ιαπωνία. Το τελικό όνομα της ήταν Nintendo 64 (μια έμπνευση του Shigesato Itoi), σε αντίθεση με τις φήμες ότι θα ονομαζόταν “Nintendo Ultra 64”.
“Είχαμε ανθρώπους που πάλευαν για να καταφέρουν να πάρουν μια κονσόλα”
Η ημερομηνία κυκλοφορίας της, ήταν τα Χριστούγεννα του 1995. Το Μάιο όμως του ίδιου έτους, η Nintendo ανακοίνωσε την καθυστέρηση της κυκλοφορίας έως τον Απρίλιο του 1996. Η προοπτική μιας κυκλοφορίας το επόμενο έτος σε χαμηλότερη τιμή από ό,τι ο ανταγωνισμός μείωσε τις πωλήσεις των Sega και Sony κονσόλες κατά την σημαντική περίοδο των γιορτών. Στην πραγματικότητα η εταιρία γνώριζε ότι η κονσόλα της δεν θα ήταν έτοιμη, κυρίως εξαιτίας προβλημάτων στο λογισμικό και της έλλειψης παιχνιδιών από third party developers.
Η ζήτηση για την κονσόλα ήταν τεράστια. Ο David Cole, αναλυτής της βιομηχανίας, είχε πει: “Είχαμε ανθρώπους που πάλευαν για να το πάρουν από τα καταστήματα.” Είναι χαρακτηριστικό ότι στα περιοδικά της εποχής διασημότητες όπως ο Matthew Perry, ο Steven Spielberg, και κάποιοι παίκτες των Σικάγο Μπουλς κάλεσαν τη Nintendo για να ζητήσουν ειδική μεταχείριση ώστε να πάρουν στα χέρια τους την κονσόλα.
Κατά τη διάρκεια των τριών πρώτων ημερών της κυκλοφορίας του, οι έμποροι λιανικής πούλησαν τις 350.000 από τις 500.000 διαθέσιμες μονάδες!
Το λάθος με τα cartridges δεν εμπόδισε την επιτυχία του
Μετά από μια έντονη πρώτη χρονιά κυκλοφορίας , η απόφαση να χρησιμοποιηθούν cartridges συνέβαλε στη μείωση του ρυθμού πωλήσεων μαζί με την την υψηλότερη τιμή των παιχνιδιών σε σχέση με τον ανταγωνισμό, και ως εκ τούτου η Nintendo δεν ήταν σε θέση να διατηρήσει το προβάδισμά της. Το Nintendo 64 θα ξεπεράσει το Sega Saturn, αλλά θα βρεθεί πίσω από το PlayStation.
Η εταιρία ανακοίνωσε την διακοπή της παραγωγής του το 2004, τρία χρόνια μετά την κυκλοφορία του GameCube. Μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2009, το Nintendo 64 είχε καταφέρει να πουλήσει πάνω από 32 εκατομμύρια συστήματα σε όλο τον κόσμο.
